Nin me deixas nin me deixes.

"Non 
podo encher o vacío 
que 
me deixas "






Non podo encher o vacío que me deixas,

mais debe de ser moito vacío
se molla e queima,
se se sinte coma un toxo que fura
e o meu ventre cuspe bolboretas de cinsa.


Non podo encher o vacío,
e ti non me deixas.
Non me deixas, i eu pensando
"non me deixes"
mentres voe a túa cinsa polas miñas veas.






Xa non hai paisaxes que ollar,
e non podo encher o vacío que me deixas
nin tapalo con xeo,
porque antes de seren cinsa,
as bolboretas fumegaban frío.

Podo encher o vacío,
mais debe de ser moito vacío
se consome as bágoas todas;
chúchame o azucre en reserva
e xa nin sal me deixa.








Podo encher o vacío
e ti non me deixas.
Non me deixas, i eu pensando
"non me deixes"
anque me lixes de pena.


Non podo encher o vacío
se me enches a cabeza,
non me deixas, i eu pensando
"non namores, nena,
as bolboretas queiman"







Comentarios

  1. que bonito escribes ^^

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias mil, de verdad, por pasarte y por compartir tu gratitud! Nos leemos!

      Eliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Te espero en la cima.

Cuestas

Nací un lunes.